Tο σκοτεινό τρυγόνι

“Η δημιουργική επέμβαση του φωτογράφου πάνω στη φωτογραφία, είτε κατά το στάδιο της λήψης είτε κατά το στάδιο της εκτύπωσης και τελικής επεξεργασίας, σημαίνει αφ’ ενός , απελευθέρωση της όρασης από την πραγματικότητα και αφ’ εταίρου ένταξη του φωτογραφικού αποτελέσματος στο πεδίο της τέχνης, αφού η φωτογραφία αρνείται εμπράκτως την μηχανική αναπαραγωγή της πραγματικότητας”.

Άρα η φωτογραφία δεν υπόκειται στην εξουσία του φαινομένου, αλλά το αναπλάθει δημιουργικά , όπως υπογραμμίζει στο απόσπασμα που παρέθεσα ο Δ.Τσατσούλης. Αποσκιρτώντας, η φωτογράφιση από την έννοια της μίμησης (όπου επίσης ήταν αιχμαλωτισμένες η ποίηση και η ζωγραφική ) ανοίγεται πια χειραφετημένη στη δημιουργική εμπνοή της τέχνης. Γιατί η μίμηση είτε με την θετική είτε με την αρνητική τιμή της ήταν στο κέντρο μιας ολόκληρης παράδοσης που την ήθελε να απεικονίζει πιστά τη φύση. Για παράδειγμα στον Πλάτωνα η τέχνη (η ποίηση) φυγόδικη από την κρίση της αλήθειας και της αρχετυπικής ιδέας, ταυτίζεται με το ψέμμα. “Τρίτη από της αληθείας” λοιπόν, ως κατώτερο, διαθλασμένο απεικόνισμα της.