Σειρήνων Άσμα​

75.00

Ἐντός παλαιωμένου ξυλίνου κιβωτίου (16 × 16 × 10 ἐκ.) συνυπάρχουν ἄμμος θαλάσσης, πέντε ποιήματα μεταφερμένα διὰ decoupage ἐπὶ ὑφάσματος–μουσαμᾶ, ἐλαφρῶς ἐπιχρισμένα μὲ γύψον, ὡς ἵνα ἀφήνουν τὸ ἴχνος τοῦ χρόνου καθὼς ὁ ἀναγνώστης τὰ ἀγγίζει.
Ἐκεῖ πλησίον, ἕνα πήλινον οὖς —τοῦ Ὀδυσσέως— διειλημμένο ὑπὸ νήματος ἐκ χρυσοῦ καὶ μέλανος ἀκρυλικοῦ· σύμβολον ἀκοῆς, σιωπῆς καὶ δεσμοῦ.

Τὸ ἔργον ἀποτελεῖ ποιητικὸ τεκμήριον μνήμης·
σὺν ὕλην καὶ λόγον, ὅπου ὁ χρόνος ἀναπνέει ἐν σιωπῇ.

Σειρήνων Άσμα

Description

Σώμα, σιωπή και μνήμη — τρία πράγματα που συνήθως δεν συνυπάρχουν.

  1. Το αυτί(γλυπτό) δεν είναι αναπαράσταση, είναι εικόνισμα του ήχου. Με τη χρυσή του διάβρωση, θραύσμα ιερής απουσίας, κάτι ανάμεσα σε λείψανο και απολίθωμα.  Άκουσε πάρα πολλά και σώπασε.

  2. Τα υφάσματα — κουβαλούν την ποίηση χωρίς να τη φωνάζουν. Καλούν τον θεατή να ψάξει, τα μετατρέπει από αντικείμενο σε ανακάλυψη.

  3. Η άμμος — το υπόστρωμα· είναι χρόνος. Τοποθετεί το έργο σε μια αόριστη ακτή, ανάμεσα σε ναυάγιο και επιφάνεια, ζωή και σιωπή.

  4. Η σιωπή του ξύλου — το κουτί δεν είναι απλώς σκεύος, είναι τάφος και λίκνο μαζί. Αυτή η διπλή σημασία κάνει το έργο ζωντανό και ταφικό ταυτόχρονα.